عوارض گوارشی شامل تهوع، استفراغ، سوء هاضمه، درد شکم،اسهال و یبوست شایع هستند. بی اشتهایی همراه با کاهش وزن و تغییر احتمالی درقند خون، واکنش های افزایش حساسیت،خشکی دهان، اضطراب، سردرد،بی خوابی، تپش قلب، لرزش دست و پا،توهم، گیجی، کمی فشارخون، هیپومانیا یامانیا، خواب آلودگی، تشنج، تب، اختلالات خونی، اختلال عملکرد جنسی، تعریق،اختلالات حرکتی و کاهش سدیم خون ازسایرعوارض جانبی دارو هستند.

هر دارو به موازات اثر درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه تمام این عوارض در یک فرد دیده نمی شود لیکن در صورت بروز هر کدام از عوارض زیر فورا با پزشک مشورت کنید.
موارد با شیوع بیشتر:
کاهش توانایی و میل جنسی، ناتوانی در نشستن، بی قراری، بثورات پوستی، کهیر، خارش.
موارد با شیوع کمتر:
لرز و یا تب، درد عضلات و مفاصل.
موارد نادر:
درد و یا بزرگ شدن غیر طبیعی پستان، تشنج، ضربان قلب سریع و یا نا منظم، نقاط قرمز رنگ بر روی پوست، علائم هیپوگلیسمی (کاهش قند خون) شامل اضطراب، عصبی بودن، تب و لرز، عرق سرد، آشفتگی، پوست رنگ پریده و سرد، اختلال در تمرکز، خواب آلودگی، گرسنگی زیاد، ضربان قلب تند، سر درد، لرزش و یا راه رفتن نا متعادل، خستگی و ضعف غیر عادی، علائم کاهش سدیم خون  شامل آشفتگی، تشنج، خواب آلودگی، خشکی دهان، افزایش تشنگی، کم شدن انرژی، علائم سندرم سروتونین شامل اسهال، تب، افزایش تعریق، تغییر در رفتار و خلق و خو، عکس العملهای شدید، ضربان قلب خیلی شدید، بی قراری، لرزش، حالت هیجان وعدم کنترل در گفتار، احساس و یا رفتار، اشکال در تنفس، حرکات غیر عادی صورت و یا بدن، ترشح غیر عادی شیر در زنان.
موارد با شیوع نا شناخته: 
درد شکم یا معده، بی قراری، درد پشت یا ساق پا، خونریزی لثه، کوری، تاول، افتادگی و ورآمدن پوست، تورم، خون در مدفوع و ادرار، مدفوع تیره، سیاه و خونی، کور رنگی (آبی- زرد)، تاری دید، تغییرات رفتاری، درد یا ناراحتی قفسه سینه، مدفوع قرمز رنگ، کما، یبوست، استفراغ مداوم، سرفه یا سرفه خشک، ادرار تیره، کاهش ادرار، کاهش بینایی، افسردگی، مشکل تنفس، مشکل در بلعییدن، گیجی یا سبکسری، درد چشم، غش، ضربان قلب یا نبض غیر عادی و خیلی سریع، خستگی، تورم بدن، تب بالا، خارش، کاهش یا افزایش فشار خون، کهیر یا برجستگی، کهیر، خارش و تورم پلک ها و اطراف چشمها، صورت، لبها و زبان، افزایش گرسنگی، سوء هاضمه، ضربان قلب کند یا غیر عادی، تحریک پذیری، درد عضلات و مفاصل، تاول های بزرگ کهیر مانند روی صورت، پلکها، لب ها، زبان، گلو، دستان، پاها، کف پا، اندامهای تناسلی، خمودی، پرخاشگری، مدفوع رنگ روشن، کاهش اشتها، کاهش کنترل روی مثانه، کشیدگی عضلات، تهوع، کابوس های شبانه، تنفس با سر و صدا، خونریزی بینی، درد در زانوها و مچ پاها، غده های قرمز دردناک زیر پوست وبیشتر روی ساق پا، عدم احساس نبض، درد معده، پهلو و شکم که به پشت هم برسد، لک های قرمز سوزنی شکل روی پوست، ضربان نا مرتب قلب، تپش قلب، 
افزایش وزن سریع، چشم های قرمز و تحریک پذیر، جراحات پوستی قرمز که بعدا" مرکز ارغوانی رنگ دارند، راش پوستی، قرمزی، دردناکی، خارش، سوزش و سوزن سوزن شدن پوست، سفتی همراه با درد شدید عضلات، تنگی نفس، بریده بریده حرف زدن، گلو درد، درد، زخم و لکهای سفید روی لبها و داخل دهان، تنگی نفس نا گهانی و اختلال در تنفس، ضعف ناگهانی در دستها و پاها، تورم صورت، مچ پا و دستها، غدد متورم و دردناک، فکر به خودکشی، دردناک شدن قفسه سینه، خستگی، تیرکشیدن و رگ به رگ شدن و حرکات تکراری بدون کنترل زبان، لب ها، صورت، دست و پا ها، بیهوشی، بوی نا مطبوع تنفس، خونریزی و کبودی غیر عادی، رنگ پریدگی غیر عادی پوست، استفاده از حداکثر نیروی جسمانی و یا احساسی، بالا آوردن خون، خس خس سینه، صورت و یا چشم های زرد رنگ، باد گلو، منگی و گیجی، ایست قلبی، درد شدید و نا گهانی قفسه سینه.
عوارض جانبی زیر نیز ممکن است اتفاق بیفتد که نیاز به توجه پزشکی ندارد. این موارد ممکن است با ادامه مصرف دارو خود به خود از بین بروند، اما در صورتی که ادامه پیدا کردند یا آزار دهنده شدند باید به پزشک مراجعه کرد: 
 موارد با شیوع بیشتر:
اضطراب یا عصبی بودن، کاهش اشتها، اسهال، خواب آلودگی، سر درد، افزایش تعریق، تهوع، خستگی و ضعف، لرزش، مشکل در خوابیدن.
موارد با شیوع کمتر یا نادر:
خواب های غیر عادی، تغییر در حس چشایی، تغییر در بینایی، درد قفسه سینه، یبوست، گیجی و سبکسری، خشکی دهان، احساس گرما و حرارت، برافروختگی و قرمزی پوست بخصوص در صورت و گردن، تکرر ادرار، 
ریزش مو، افزایش اشتها، افزایش  حساسیت پوست به نور خورشید، درد قاعدگی، ناراحتی معده، نفخ و درد معده، استفراغ، کاهش وزن، خمیازه.
موارد با شیوع نا شناخته: 
ترکهایی بر روی پوست، کاهش گرمای بدن، نعوظ دردناک و طولانی مدت، پوست متورم و قرمز، پوسته پوسته شدن پوست.
عوارض مصرف بيش از حد:
آشفتگی، بی قراری، تشنج، خواب آلودگی، ضربان قلب تند، تهوع و استفراغ، هیجان غیر قابل کنترل در گفتار، رفتار و احساسات و لرزش.
عوارض قطع مصرف دارو:
اضطراب، گیجی، احساس چرخیدن بدن یا محیط اطراف، احساس عمومی بیماری یا ناراحتی، سر درد، تهوع، عرق کردن، خستگی و ضعف غیر عادی.
موارد با شیوع نا شناخته: 
ترک روی پوست، کاهش حرارت بدن، نعوظ دردناک و طولانی مدت ، پوست متورم و قرمز، پوسته پوسته شدن پوست، تورم و درد پستان در مردان و زنان، تولید غیر عادی شیر.
بعد از قطع مصرف این دارو ممکن است هم چنان عوارض جانبی مشاهده شود. در طول این مدت در صورت مشاهده هر یک از عوارض زیر فورا" به پزشک مراجعه کنید:
کارهای خارج از کنترل، بی قراری، اضطراب، احساس سوزش، خارش، کرخ شدگی و سوزن سوزن شدن، گریه کردن، بی هویتی، سرخوشی، احساس درماندگی، احساس چرخیدن بدن و اطراف، احساس عمومی بیماری یا ناراحتی، سر درد، تحریک پذیری، افسردگی ، تغییرات در ذهن و خلق و خو، عصبی بودن، تهوع، بد بینی، عکس العمل سریع احساسی، تغییر سریع خلق و خو، بی خوابی، عرق کردن، صحبت کردن، احساس و رفتار با هیجان، اختلال در خوابیدن، نا توانی در خوابیدن، خواب آلودگی، کندی، خستگی، ضعف و احساس تنبلی غیر عادی، خستگی و ضعف غیر عادی، خونریزی واژینال.

این دارو اثر وارفارین را افزایش می دهد. در مصرف همزمان بامهار کننده های مونوآمین اکسیداز، اثرات مرکزی این داروها افزایش می یابد و خطرسمیت وجود خواهد داشت . غلظت پلاسمایی بعضی از داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای توسط این داروافزایش می یابد. این دارو با افزایش آستانه تشنج و نیز با افزایش غلظت پلاسمایی کاربامازپین و فنی توئین اثر داروهای ضدصرع را تغییر می دهد. این دارو غلظت پلاسمایی هالوپریدول را افزایش می دهد.مصرف همزمان این دارو با داروهای دوپامینرژیک موجب تحریک CNS وزیادی فشارخون می گردد. مصرف همزمان این دارو با لیتیوم خطر سمیت CNS را افزایش می دهد.

1 ـ در صورت بروزبثورات جلدی مصرف دارو باید متوقف شود. 2 ـ اگر تشنجات صرعی با مصرف این دارو بدتر شدند، مصرف دارو باید قطع شود. 3 ـ از قطع ناگهانی مصرف این دارو بایداجتناب شود. 4 ـ مصرف این دارو حداقل 2 هفته پس ازقطع مصرف داروهای مهار کننده آنزیم مونوآمین اکسیداز باید صورت پذیرد. 5 ـ مصرف داروهای مهارکننده آنزیم مونوآمین اکسیداز باید حداقل پنج هفته پس از قطع مصرف این دارو، شروع شود. 6 ـ این دارو دارای نیمه عمر طولانی می باشد و در تنظیم مقدار مصرف یا درحالات مصرف بیش از حد، این مسئله راباید مد نظر داشت . 7 ـ مصرف این دارو در کودکان توصیه نمی شود.
راهنمایی های عمومی
1- در صورت حساسیت به این دارو، مواد دیگر، غذاها، مواد محافظ و رنگها پزشک را مطلع سازید.
2- در مطالعاتی که بر روی کودکان 7 - 18 سال انجام شده است عوارضی نظیر هیجان غیر عادی، بی قراری، تحریک پذیری و اختلال خواب بیشتر مشاهده شده است. مصرف این دارو در کودکانی که افسردگی دارند باید با احتیاط بیشتری صورت گیرد.
3- با مصرف این دارو در افراد سالمند عوارض جانبی متفاوتی نسبت به افراد جوان تر مشاهده نشده است.
4- در صورت مصرف این دارو با داروهای آلپرازولام، داروهای ضد انعقاد خون (وارفارین)، گلی کوزیدهای دیجیتالی، آسپرین، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، آستمیزول، بوسپیرون، بروموکریپتین، دکسترومتورفان، لوودوپا، لیتیم، مپریدین، نفازدون، پنتازوسین. مهار کننده های انتخابی باز جذب سروتونینی، مخدر مانند: [LSD، MDMA (اکستازی)، ماری جوانا]، سوماتریپتان، ترامادول، ترازدون، تریپتوفان، ونلافکسین، مکلوبماید، مهارکننده های آنزیم مونوآمینو اکسیداز (MAOIs)، فنی توئین، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، تیوریدازین پزشک را مطلع سازید.
5- در صورت ابتلا به بیماری های اختلالات دو قطبی، بیماری های مغزی یا مشکلات ذهنی، صرع، دیابت، بیماریهایی که متابولیسم بدن را تحت تاثیر قرار می دهند، بیماری کبدی و کلیوی، پارکینسون، کاهش وزن پزشک را مطلع سازید.
6- دارو را طبق تجویز پزشک مصرف کنید تا بیشترین اثر درمانی دیده شود. از اضافه کردن مقدار دارو، دفعات مصرف و یا زمان مصرف خودداری کنید.
7- اگر مصرف دارو باعث بروز ناراحتی گوارشی می شود آن را همراه غذا مصرف کنید.
8- در صورتی که دارو را برای درمان افسردگی مصرف می کنید ممکن است 4 هفته و یا بیشتر طول بکشد تا اثر درمانی دارو ظاهر شود و نیز مصرف دارو باید 6 ماه و یا بیشتر ادامه یابد تا درمان قطعی صورت گیرد. در مصرف دارو برای درمان وسواس برای شروع اثر دارو 5 هفته و یا بیشتر وقت لازم است. در طی این مدت به طور مرتب پزشک خود را ملاقات کنید تا پیشرفت درمان شما را پیگیری کند.
9- در درمان پرخوری عصبی بعد از یک هفته احساس بهبودی دیده می شود اما 4 هفته یا بیشتر لازم است مصرف دارو ادامه یابد.
10- در صورت فراموش کردن یک نوبت دارو، از مصرف آن نوبت خودداری کنید و دارو را مطابق برنامه معمول در نوبت بعدی مصرف کنید. از دو برابر کردن مقدار مصرف هم خودداری کنید.
مصرف در بارداری و شیردهی
بارداری:
در مطالعاتی که برروی زنان باردار صورت گرفته است فقط در یک مطالعه مشکلاتی مثل تولد پیش از موعد، عصبی بودن و مشکل در تنفس در نوزادانی که مادرانشان در طی بارداری این دارو را مصرف می کردند دیده شده است. ولی در چهار مطالعه دیگر مشکلی در نوزادانی که مادران آنها در طی دوران بارداری این دارو را 
مصرف کرده اند مشاهده نشده است. بنا براین در صورت حاملگی به خصوص اگر در سه ماه سوم می باشید و یا احتمال آن پزشک را مطلع سازید.
شیردهی:
فلوکستین در شیر مادر ترشح می شود. در مطالعاتی که انجام شده تنها در یک مطالعه تهوع، مدفوع آبکی، گریه و اختلال در خوابیدن در نوزاد دیده شده است. لذا در صورت مصرف دارو با پزشک مشورت نمایید.
موارد احتیاط
1- در صورت بروز بثورات پوستی و یا کهیر مصرف دارو را قطع و به پزشک مراجعه کنید.
2- مصرف این دارو در بعضی افراد ممکن است سبب بی قراری، تحریک پذیری و رفتارهای غیر طبیعی دیگر شود. همچنین در بعضی از افراد مصرف این دارو سبب فکر کردن درباره خودکشی و یا تمایل به آن و افسردگی بیشتر می شود. در صورتی که عوارض ناخواسته ای مشاهده کردید فورا" پزشک را مطلع سازید.
3- مصرف این دارو را به طور ناگهانی قطع نکنید. در صورتی که مجبور به قطع مصرف این دارو هستید از پزشک معا لج برای کم کردن مقدار مصرف این دارو کمک بخواهید. کاهش آهسته مقدار مصرف این دارو از بروز عوارضی مانند بی قراری، مشکلات تنفسی، درد قفسه سینه، آشفتگی، اسهال، گیجی و سبکسری، ضربان تند قلب، سردرد، عرق کردن زیاد، درد عضلات، تهوع، بی قراری، آبریزش بینی، اختلال در خوابیدن، لرزش، خستگی و ضعف غیر عادی، تغییر در بینایی و استفراغ جلو گیری می کند
4- تا دو هفته بعد از قطع مصرف داروهای گروه مهار کننده های مونوآمینو اکسیداز (MAOIs) (شامل فورازولیدون، فنلزین، پروکاربازین، سلجیلین و ترنیل سیپرومین) داروی فلوکستین نباید مصرف شود. همچنین بین قطع مصرف فلوکستین و شروع مصرف داروهای گروه مهار کننده های مونوآمینو اکسیداز (MAOIs) باید 
5 هفته فاصله باشد. در صورتی که این موارد رعایت نشود احتمال بروز افزایش فشار خون شدید و یا تشنج وجود دارد.
5- در طول دوران مصرف این دارو و تا 5 هفته بعد از قطع مصرف این دارو از تیوریدازین استفاده نکنید. مصرف همزمان این دارو سبب ایجاد مشکلات خطرناک قلبی می شود.
6- در افراد دیابتی، دارو می تواند بر میزان قند خون اثر کند. در صورتی که تغییری در نتایج قند خون و یا ادرار این افراد ایجاد شد باید با پزشک خود مشورت کنند.
7- این دارو در بعضی افراد باعث خواب آلودگی، تضعیف کنترل عضلات، کاهش توانایی در فکر کردن می شود. لذا ضمن درمان از رانندگی و یا کار با ماشین آلاتی که نیاز به هوشیاری کامل دارند خودداری کنید.
8- به طور مرتب پزشک معالج را ملاقات کنید تا پیشرفت شما بررسی شود، تنظیمات مقدار مصرف انجام شود و عوارض جانبی کاهش یابد.

شرایط نگهداری
1- دور از دید و دسترس کودکان نگهداری نمایید.
2- دور از نور و رطوبت و در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد نگهداری نمائید.
3- از نگهداری و مصرف داروی تاریخ گذشته خودداری کنید.

از راه خوراکی بخوبی جذب می شود. در کبد متابولیزه و به متابولیت فعال تبدیل می گردد که به آهستگی دفع می شود. البته دفع کامل آن چند هفته طول می کشد.

این دارو با مهار اختصاصی برداشت مجدد سروتونین توسط غشای سلول عصبی پیش سیناپسی که منجر به افزایش غلظت سیناپسی آن در سیستم عصبی مرکزی می گردد، اثر خود را اعمال می کند.

فلوکستین برای درمان افسردگی، وسواس و Bulimia nervosa تجویز می شود.مقدار مصرف: در درمان افسردگی، روزانه 20 میلی گرم و در حالات وسواس، ابتدا mg/day 20 مصرف می شود و اگر بعد ازچند هفته بهبودی حاصل نشد، می توان مقدار مصرف دارو را افزایش داد، اما خطربروز عوارض جانبی نیز زیاد می شود،حداکثر مقدار مصرف mg/day 60 است . در Bulimia nervosa مقدار mg/day 60 تجویزمی شود.

مقدار و نحوه مصرف
مقادیر ذکر شده در زیر مقدار متوسط مصرف می باشد و مقدار دقیق را پزشک تعیین می کند.    
◄ درمان افسردگی یا وسواس
- بزرگسالان: در ابتدا معمولا 20 میلی گرم در روز به صورت تک دوز صبحها مصرف می شود. در صورت نیاز پزشک مقدار مصرف را بالا می برد. معمولا مقدار مصرف روزانه بیش از 80 میلی گرم در روز نمی شود. هنگامیکه افسردگی شما تحت کنترل باشد ممکن است پزشک شما مقدار مصرف را به هفته ای یکبار کاهش دهد. در این حالت ممکن است مقدار90 میلی گرم به عنوان یک تک دوز هفتگی مصرف شود.
- کودکان: مصرف و مقدار توسط پزشک تعیین می شود.
      ◄ درمان پر خوری عصبی  
- بزرگسالان: معمولا 60 میلی گرم در روز به صورت تک دوز صبحها مصرف شود. ممکن است پزشک دارو را با مقدار کمتری شروع کند و سپس مقدار مصرف را به تدریج بالا ببرد. مقدار مصرف روزانه معمولا بیش از 80 میلی گرم نمی شود.
- کودکان: مصرف و مقدار توسط پزشک تعیین می شود.
◄ درمان ناراحتی پیش از قاعدگی
- بزرگسالان: در ابتدا 20 میلی گرم در روز به عنوان یک تک دوز صبحها مصرف شود. ممکن است پزشک در طول دوران قاعدگی یا فقط 14 روز بعد از دوران قاعدگی 20 میلی گرم در روز تجویز کند. به هر حال دوز مصرف بیشتر از 80 میلی گرم در روز نمی باشد.
- کودکان: مصرف و مقدار توسط پزشک تعیین می شود.